Ο Αρεστής Δημητρίου ήταν ένας από τους καφετζήδες του χωριού. Λόγω του ότι ήταν κεφαλοχώρι το Κοιλάνι με σημαντικές υπηρεσίες, όπως Κτηματολόγιο, ευτύχησε να γνωρίσει αρκετά άτομα με θέσεις κλειδιά στην Κύπρο ή στο εξωτερικό. Το καφενείο του ήταν το πιο όμορφο καφενείο του χωριού, τόσο όσο αφορά στο κτίριο, όσο και όσο αφορά στη θέση του και τη θέα. Όλοι στο χωριό έψαχναν πρώτα αν έβρισκαν καρέκλα στου Αρεστή και μετά να ψάξουν στα υπόλοιπα καφενεία.
Ο Αρεστής ήταν χορευτής από τους πρώτους στο χωριό. Έμαθε χορό παρατηρώντας τους πιο μεγάλους σε πανηγύρια, γάμους αλλά και γλέντια στο καφενείο. Μας μιλά για τη θέση των χεριών, τη στάση του σώματος κατά τη διάρκεια του χορού και γενικά τα συναισθήματα που πρέπει να εκπέμπει ένας χορευτής.
Ήταν άνθρωπος λεβέντης και ανοικτοχέρης. Πρόσχαρος και γλεντζές, μέχρι τη δολοφονία του γιου του το 2002. Έκτοτε κλείστηκε στον εαυτό του.