O Γιώργος Ορθοδόξου (Κόκος του Οξή) αναφέρεται στους χώρους που γίνονταν διασκεδάσεις με βιολί, λαούτο και χορούς. Κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο τραγούδι, στα τσιαττιστά, στο μπάλο και στους μανέδες. Αναφέρει ότι οι Αραδιππιώτες με την παρέα τους τραγουδούσαν και μέσα στους δρόμους. Αναφέρει έθιμα του γάμου. Αναφέρεται και στην ανταλλαγή μαντηλιών μεταξύ κουμπάρων και κουμέρων του ζευγαριού την ώρα του μυστηρίου του γάμου, έθιμο που δεν παρατηρείται σε άλλες περιοχές. Αναφέρεται στους χορούς και στη σειρά με την οποία χορεύονταν στο γλέντι του γάμου. Ο ίδιος χόρευε όταν ήταν σε μεγάλο κέφι το χορό της καντήλας. Χόρευε και το χορό του μασιερκού, τον οποίο και περιγράφει με λεπτομέρεια. Χόρευε, επίσης και Καροτσέρη (σούστα) κρατώντας μαντήλι με το ζευγάρι του. Αναφέρεται στο πιπέρι και στο ότι οι χορευτές που συμμετείχαν γίνονταν «ολόμουζοι», επειδή τρίβονταν σε μαυρισμένο μαγειρικό σκεύος. Για τις γυναίκες αναφέρει ότι χόρευαν καρτζιλαμάες και τανγκό. Αναφέρει, επίσης, το κράτημα της φούστας από τις γυναίκες όταν χόρευαν καρτζιλαμά. Ο ίδιος ήταν αυτοδίδακτος χορευτής. Χόρευε όπως τους προγενέστερους του χορευτές. Διαπιστώνει διαφορές στον τρόπο που χορεύουν οι νεότεροι σήμερα. Έμαθε από τον πατέρα του να τραγουδά. Στο τέλος της συνέντευξης τραγουδά μανέ κι άλλα τραγούδια.