Η Αγάθη Κάη θυμάται τα παιδικά της χρόνια στο χωριό και αναφέρει ότι οι γυναίκες χόρευαν μόνες τους στο σπίτι βάζοντας μουσική στο πι-κάπ . Επίσης αναφέρει ότι οι άντρες κτυπούσαν την ποΐναν (μπότα) και έκαναν «απού το καλόν καλλύττερον για να τους δουν». Μιλά για τους κυπριακούς καρτσιλαμάδες και για τους χορούς δεξιοτεχνίας, όπως το μαχαίρι, η τατσιά και το δρεπάνι.