Η Νίκη Νίκου μιλά για την αγάπη της για τον χορό και αναφέρει ότι δεν γινόταν να γίνει γάμος στο χωριό και να μην χορέψει. Έκλαιγε αν δεν χόρευε. Μικρή έβλεπε τις πιο μεγάλες και τις αντίγραφε χορεύοντας μόνη της απέναντι από μια καρέκλα. Επισημαίνει τη θέση της γυναίκας, αναφέροντας ότι στην εποχή της, για να δουν το παλληκάρι που τους άρεσε, πήγαιναν στην εκκλησία και στους γάμους. Οι γυναίκες τότε χόρευαν μόνο στους γάμους, πάντα μετά τους άντρες. Αναφέρει ότι οι γυναίκες χόρευαν τους καρτσιλαμάδες, τον 1Ο , τον χορό της κόξας, το μαντηλούιν, τον συρτό. Τραγουδά ερωτικά δίστιχα που έλεγαν για τους αγαπητικούς τους οι κοπέλες.