O Ανδρέας Στυλιανού αναφέρει ότι έμαθε να χορεύει στους γάμους του χωριού τους και αργότερα πήγε σε χορευτικό. Περιγράφει πώς χόρευαν παλιά στο χωριό και πώς χόρευαν αργότερα στα διάφορα ξενοδοχεία. Χορεύει όλους τους ανδρικούς κυπριακούς χορούς. Ειδική αναφορά γίνεται στον κωμικό χορό που γινόταν στο χωριό, τον «Σάνταλα Μάνταλα»: Ο χορευτής κρατούσε στον ώμο του μία ματσούκα, που στις δύο άκριες κρέμονταν τα παπούτσια του, και παρίστανε έναν τρελό. Ο χορευτής έκανε διάφορους τρελούς βηματισμούς, οι άλλοι χορευτές τον κορόιδευαν και αυτός στο τέλος τους επιτίθεται με τη ματσούκα.