Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η καταγραφή των παραδοσιακών χορών, της μουσικής και των τραγουδιών στα χωριά Τρεις Ελιές και Καμινάρια της επαρχίας Λεμεσού, από το 1930 και μετά, σε γάμους, συνάξεις σε καφενεία και πανηγύρια της περιοχής. Μέθοδος: Μέσω της καταγραφής αυτής έγινε προσέγγιση ατόμων που ζουν μόνιμα στα πιο πάνω χωριά ή κατάγονται από αυτά αλλά διατηρούν άρρηκτη σχέση με το χωριό. Στην καταγραφή συμμετείχαν άτομα άνω των 60 χρόνων, άνδρες και γυναίκες. Πραγματοποιήθηκαν δύο ομαδικές επιτόπιες συνεντεύξεις. Αποτελέσματα: Αντλήθηκαν πληροφορίες γύρω από τον χορό και το τραγούδι στις διάφορες κοινωνικές συγκεντρώσεις και τον γάμο. Οι κάτοικοι των χωριών χόρευαν σε διάφορες περιστάσεις και στα «τραπέζια» του γάμου. Χόρευαν επίσης στο πανηγύρι του Αγίου Ερμολάου στα Καμινάρια, ενώ στο πανηγύρι του Κύκκου και του Ομόδους μαζεύονταν ποιητάρηδες και χορευτάδες από όλη την Κύπρο. Στα Καμινάρια οργάνωναν διασκεδάσεις στους καφενέδες και κατά το Πάσχα, ενώ στις Τρεις Ελιές οργάνωναν περιστασιακές διασκεδάσεις. Πάντοτε χόρευαν χωριστά οι άντρες από τις γυναίκες και πάντα μόνο ένα ζευγάρι, με κυρίαρχο στοιχείο τον αυτοσχεδιασμό. Χόρευαν τους αντρικούς και γυναικείους καρτσιλαμάδες και συρτό. Οι άντρες χόρευαν, επίσης, ζεϊμπέκικο, καροτσέρη, μάντρα και χορούς δεξιοτεχνίας, όπως το μαχαίρι και η τατσιά. Οι γυναίκες χόρευαν ακόμα καλαματιανό, πόρκα και ταγκό. Μόνο στον χορό του αντρογύνου χόρευε ο γαμπρός με τη νύφη. Τα μουσικά όργανα είναι το βιολί και το λαούτο καθώς και το πιθκιαύλι ως όργανο κυρίως των βοσκών. Στις Σήκωσες έχουμε τις σούσες με συμμετοχή μόνον των γυναικών. Συμπεράσματα: Σήμερα, παρά την έλλειψη κοινωνικών εκδηλώσεων (παραδοσιακοί γάμοι, πανηγύρια κ.λπ.), οι κάτοικοι των χωριών αυτών διατηρούν αμείωτο το μεράκι και την επιθυμία τους για χορό, τραγούδι και μουσική του τόπου τους.