Ο Πέτρος Πίττας διατέλεσε κοινοτάρχης Επταγώνειας και είχε το κεντρικό καφενείο του χωριού για 40 περίπου χρόνια.
Ήταν καλός χορευτής, «σπάνιος» κατά τη σύζυγο του. Χόρευε στους γάμους με τον άντρα της Μυροφόρας που ήταν από το Άρσος και παντρεύτηκε στην Επταγώνεια.
Μιλά για τα έθιμα του γάμου. Χαρακτηριστικά μας αναφέρει ότι «ήταν φτώσεια τότε», γι’ αυτό δεν έβαζαν τραπέζια και καρέκλες αλλά «εγυρίζαν τες ‘μονοούππες’ ανάποδα για να κάθονται». Επίσης αναφέρει ότι κάποιοι γάμοι συνεχίζονταν και την Τρίτη και την Τετάρτη.
Μιλά για τις ‘σούσες’, τη διασκέδαση που έκαναν τις Σήκωσες, τα πανηγύρια του Αρακαπά και της Αγίας Μαρίνας στην Επταγώνεια. Συγκεκριμένα για το πανηγύρι του Αρακαπά μας αναφέρει: «Στο πανηγύρι πήγαιναν με τα άλογα και κάθονταν μέσα στα περβόλια και έκαναν σούβλες και διασκέδαση». Θυμάται επίσης τον Βυρωνή Γεωργίου: «τον τζαιρόν εκείνον είχεν έναν (χορευτή) που ‘εγύριζεν μες στο δαχτυλίδι’… να δείς χορόν! Εχόρευκεν και ‘ετσακρούσεν’ τα δάχτυλα του. Έπαιζεν ‘χαβά’(=τραγούδι ) με τα δάχτυλά του. Τζαι το στήμαν (=ανάστημα) του..! Εφόρεν ποδίνες με το ‘κολανούδιν’ και βράκα ‘πρεσιαστήν’ (=της πρέσας)».