Ο Ε. Παπαντωνίου μιλά για τα έθιμα που έκαναν τις Σήκωσες, τα παιγνίδια του Πάσχα και τα πανηγύρια της Μελίνης και του Αρακαπά. Στο πανηγύρι του Αρακαπά θυμάται τον Βυρωνή να χορεύει και, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, «ήταν ο καλλύτερος χορευτής της περιοχής». Θυμάται επίσης ότι στον Αρακαπά έρχονταν και οι Λευκαρίτες που ήταν καλοί χορευταράδες.
Μιλά επίσης για τον γάμο. Ο ίδιος συμμετείχε σε πολλούς γάμους της περιοχής, αφού την Κυριακή πριν την εκκλησία έπρεπε να ξυρίσει τον γαμπρό με την συνοδεία του βιολιού, λαούτου και τραγουδώντας δίστιχα. Η πληρωμή του ήταν από το ‘πλούμισμα’. Οι συγγενείς την ώρα του στολίσματος του γαμπρού ‘επλουμίζαν’ τους μουσικούς και από εκείνα τα λεφτά «έπιανε και ο ‘παρπέρης’».
Αναφέρεται για τους χορούς στο γάμο και μας επισήμανε ότι χόρευαν άντρες και γυναίκες χωριστά, «εχόρευκαν ή θκυό γυναίκες ή θκυό αθθρώποι».