Ο Ανδρέας Παπακυριακού ξεκίνησε να χορεύει σε ηλικία 22 χρόνων, όταν άρχισαν να παραδίδονται μαθήματα στο σύλλογο ΑΠΟΠ. Δεν θυμάται να χόρευαν προηγουμένως κυπριακούς χορούς στο Παλαιχώρι, ενώ η δημιουργία χορευτικού συγκροτήματος άλλαξε την κατάσταση. Θεωρεί σαν φυσιολογική εξέλιξη την αλλαγή που έγινε στον κυπριακό χορό, με χορογραφίες, ομαδοποίηση και μεικτούς χορούς. Λέει χαρακτηριστικά πως παλιά έτσι ήταν η κουλτούρα του κόσμου και «τα σχολεία ήταν χωριστά για άντρες και γυναίκες, αλλά στην εξέλιξη και στην πορεία της ζωής κάποια πράγματα ξεπερνιούνται».
Παραδέχεται ότι υπάρχουν αδυναμίες και ότι κάποιες από τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να είχε ο τοπικός χορός να χάνονται, να μην διδάσκονται στο συγκρότημα. Εκτιμά παρόλα αυτά, πως αν δεν γίνονταν τα μαθήματα δεν θα ήξεραν σήμερα καθόλου κυπριακό χορό.
Μας λέει πως δεν γίνονται πια παραδοσιακοί γάμοι στο δρόμο και στην πλατεία με «αλλάματα», κρεββάτι και χορό του αντρογύνου. Ο ίδιος παντρεύτηκε το 1998 και έκτοτε όλοι οι γάμοι γίνονται σε κέντρα διασκεδάσεως. Η ευκολία που αναζητούν όλοι σήμερα και η γρήγορη πρόσβαση σε άλλες μορφές και τόπους διασκέδασης, οδηγεί τη νεολαία στα κλαμπ και σε πάρτυ. «Άρα κυπριακόν χορό πού να χορέψεις»; Μειώνεται έτσι και η προσέλευση στα μαθήματα και προβληματίζονται ποια κίνητρα να δώσουν στους νέους.
Καταλήγει πως, αν ήταν στο χέρι του θα επέλεγε να διδαχτεί ο χορός των παππούδων και όχι ο χορός των συγκροτημάτων. Πιστεύει πως όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι εκτιμούν και προτιμούν περισσότερο τις παλιές αξίες.