Ο Βυρωνής μιλά για τα παιδικά του χρόνια που από ηλικία 12 χρονών έμαθε να παίζει λαούτο και το ‘μεράκκι’ του για τον χορό. Εξηγεί πού έμαθε να χορεύει και αναφέρεται στο πανηγύρι του Αρακαπά που τον ανάδειξε σαν χορευτή.
Ο Βυρωνής, ως λαουτάρης και μερακλής του χορού, μιλά με πολλή λεπτομέρεια για τους χορούς, τα έθιμα του γάμου και γενικά του κύκλου της ζωής και για τα πανηγύρια.
Επισημαίνει ότι ο ανδρικός καρτσιλαμάς πρέπει να είναι «χρονικός αλλά σεμνός, όμορφος και γλυκός». Δεν χρειάζονται τα πολλά κτυπήματα. Το ‘τσάκρισμα’(= τζίλια) των δακτύλων ήταν πολύ σπουδαίο, σου κρατούσε τον ρυθμό, τον χρόνο. Οι άντρες χόρευαν τους καρτσιλαμάδες, συρτούς και ζεϊμπέκικο. Αναλύει λεπτομερώς πώς δημιουργήθηκαν οι χοροί δεξιοτεχνίας που ξέρουμε σήμερα.
Μιλά και για τους γυναικείους χορούς κσι λέει ότι οι γυναίκες χόρευαν μόνο στους γάμους, πάντα μετά τους άντρες. Χόρευαν τους καρτσιλαμάδες, συρτό, πόρκα και χασαποσέρβικο.
Τραγουδά δίστιχα του γάμου και δίστιχα από το έθιμο της σούσας.